พ่อใหญ่อ่อน หรือจารอ่อน คือคุณตาของผม ท่านเป็นที่เคารพของผู้คนทั้งหมู่บ้าน เพราะว่าท่านมีมนต์ที่เป่ารักษาคนได้ ไม่ว่าจะเป็นไข้ ก้างปลาติดคอ ไม่สบาย หรือเป็นโรคอะไรต่าง ๆ ที่ทางการแพทย์รักษาไม่หาย หากได้ให้คุณตาผมเป่าเป็นต้องหายทุกรายครับ คนก็เลยพากันแวะเวียนมาเยอะมาก ๆ ไม่ใช่เพราะว่ารักษาได้จริง แต่เพราะไม่คิดค่ารักษา และถามไถ่ถึงเรื่องราวต่าง ๆ อย่างเป็นกันเอง ทำให้มีคนมาเยอะ แล้วก็มักจะมีของติดไม้ติดมือมาฝากกันประจำ ผมก็เลยพลอยได้อานิสงค์ไปด้วย
ช่วงวัยเด็กนั้น แม่จะให้ผมอยู่กับคุณตา ตอนนั้นเองผมก็นอนดึก ชอบเล่นดิน เล่นใบไม้ จนดึกดื่นบางวันก็เกือบเช้า คุณตาก็ต้องเล่นเป็นเพื่อนผมตลอดเวลา ท่านใจดีมาก คอยดูแลหลานชายคนนี้อย่างสุดความสามารถ ไม่เคยดุด่า ว่าตี แม้แต่ครั้งเดียว เป็นคุณตาที่แสนอบอุ่น อบอุ่นอย่างที่ผมไม่เคยรู้สึกได้จากที่ไหนเลย
มีหลายฉากหลายตอนมาก ที่อยากเล่า เกี่ยวกับผมในวัยเด็ก และคุณตาของผม ที่ผมจะจำได้แม่นที่สุดคือตอนเข้านอน กับตอนตื่นนอนครับ ขอเล่าทีละตอนแล้วกัน เริ่มจากตอนเข้านอนคุณตาจะพาสวดมนต์ และที่น่ารักมาก ๆ อย่างที่สุดก็คือคุณตาจะเล่านิทานก่อนนอนให้หลานชายคนนี้ฟัง ทุกคืน บางทีก็หนึ่งเรื่อง บางทีก็หลายเรื่อง บางทีก็เล่าครึ่งนึงไว้ก่อน อีกครึ่งนึงค่อยเล่าวันหลัง ที่ชอบมากคือคุณตาจะมีเรื่องต่าง ๆ มาเล่าตลอดไม่เคยซ้ำซักที แถมยังจำได้อีกนะครับว่า เรื่องไหนเล่าไปแล้ว เรื่องไหนยังไม่เคยเล่า โอ้ ทำได้ยังไงเนี่ย
ที่จำได้แม่นยำอีกก็คือตอนตื่น ผมมักตื่นมาตอนเช้ามืดตลอดครับ อาจจะเพราะว่าที่บ้านนอกมีไก่ขันยามเช้า และมีเสียงคนจูงควายไปนา ทำให้มีเสียงควายเดินตามถนนในหมู่บ้าน ผมก็เลยตื่นเพราะเสียงรบกวนนี่แหละ พอตื่นขึ้นมาก็จะหันซ้าย หันขวา ไม่พบใครเลย คุณตาไปไหนฟะ ???
ผมก็จะเดินลงมาจากที่นอน เดินมาข้างล่างเพื่อมาที่กองไฟ แล้วจะพบคุณตาก่อไฟ นั่งผิงไฟอยู่ตรงนั้น บางวันก็มีเมล็ดมะขามเอาไปหมกไว้ใต้กองไฟ เพื่อให้สุกแล้วนำมาอม (กินได้จริง ๆ นะครับ) บางวันก็เอาข้าวมาปั้น ๆ แล้วเอาไม้ลำปอเสียบ จากนั้นเอาเกลือทา แล้วก็เอาไปปิ้ง เรียกกันว่าข้าวจี่ครับ อร่อยมาก ๆ สำหรับผมในวัยเด็ก เป็นอะไรที่อร่อยยิ่งกว่า พิซซ่า ในห้างหรูซะอีก
พอมาถึงผมก็จะโมโห รีบวิ่งมาซ้อมคุณตา ชก ๆ ต่อย ๆ ที่ทิ้งผมมาโดยไม่บอก ต้องให้ผมมาตามหา ตาก็จะบอกว่า เล่นมวยอีสูใส่กันบ้อ (มวยอีสู ก็คือการชก ๆ ต่อย ๆ ตามประสาเด็กครับ)
ภาพวันวาน ช่างสดใส และมีความสุขเหลือเกิน รู้สึกอยากย้อนเวลากลับไปวันนั้นอีกครั้งจังเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น