เมื่อวันที่ 8 กรกฏาคม พ.ศ 2528 วันนั้นเป็นวันแรกที่ผมลืมตาดูโลก ออกมาจากท้องแม่เพื่อร้องอุแว้ เหมือนเด็กทั่วไป น่าเสียดายยิ่งนักที่ผมจำไม่ได้ว่าผมเกิดเวลาไหนของวันนั้น
ณ โรงพยาบาล สรรพสิทธิประสงค์ หรือโรงบ่ายค่ายทหาร นั่นแหละครับ คือที่เกิดของผม แม่คลอดผมที่นั่น วันนั้นเอง มีใครมาบ้างในวันเกิดผมวันแรก อันนี้ผมก็จำไม่ได้แล้ว และแม่ก็บอกเพียงว่ามีพ่อ มียาย มีคุณตา เท่านั้นครับ
ทำไมผมได้ชื่อเล่นว่า "กบ" อันนี้ผมเองก็ไม่รู้ที่มาเหมือนกัน อาจจะด้วยวันนั้นฝนตก แล้วกบร้องระงมทั่วโรงบาลหรือเปล่าก็ไม่ทราบเหมือนกัน
ส่วนชื่อ "ถาวร" ได้มาจาก พ่อผมชื่อ "สุนทร" แม่ก็เลยตั้งชื่อให้สอดคล้องกัน จะได้เรียกง่าย ๆ ครับ เอาล่ะ ตอนนี้ก็รู้ที่มาที่ไปของชื่อผมแล้วสินะ เดี๋ยวมาดูกันต่อว่า ช่วงที่ผมเกิดมานั้นผม "เฉียดตาย" อย่างไรบ้าง
เริ่มกันจาก วันที่ผมเกิดมานั้น ผมไม่ได้อยู่ในท้องแม่ครบ 9 เดือน เหมือนกับเด็กคนอื่น เพราะผมอยู่เพียง 7 เดือนเท่านั้น ทำให้สภาพร่างกายของผมนั้นแทบไม่รอด เพราะตัวเล็กมาก แค่เท่าข้อมือเท่านั้นเอง แถมยังอ่อนแอ จนไม่น่ามีชีวิตรอดมาได้ หมอก็เลยเอาเข้าตู้อบ และฉีดยาให้อีกกว่า 200 เข็มทั่วตัว เต็มไปด้วยร่องรอยแห่งการเอาชนะธรรมชาติ "ผม" คงมีชีวิตมาถึงวันนี้ไม่ได้ หากไม่มีตู้อบช่วยหล่อเลี้ยงไว้นานถึง 2 เดือน
ระหว่างนั้นพ่อของผม ซึ่งมียศสิบตรี ก็ต้องไปตลาดแต่เช้า เพื่อรับปิ้งไก่ ยาสูบ มาขายให้กับทหารที่กองร้อย พร้อมทั้งรับจ้างเข้าเวรตอนกลางคืน เพื่อให้มีเงินซื้อนมให้กับลูกชายคนแรกของครอบครัว เมื่อคราวต้องมานอนเฝ้าแม่ พ่อก็ต้องนอนหน้าห้องน้ำโรงพยาบาล ยายผมก็ต้องโดนพยาบาลขับไล่ อย่างไม่ให้เกียร์ติ นี่คือจุดเริ่มต้นของ ถาวร ศรีเสนพิลา CEO ใหญ่แห่ง javathailand และ pingpongsoft บ. Software ชั้นนำของประเทศ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น